Recensie: Een eed zo duivels - Brigid Kemmerer
Vertaald door Tine Poesen
Keuzes, dilemma's en worstelingen
Het verhaal
Het zinderende slot van de Vervloekt-trilogie!
Brigid Kemmerer overtuigde YA-liefhebbers met 'Een vloek zo eenzaam' en was in een klap niet meer weg te denken uit het rijtje met populaire fantasyauteurs. Met dit laatste deel rondt ze de trilogie over Rhen, Harper, Grey en Lia Mara op magische wijze af. Extra juicy is dat de vier personages die in de eerdere boeken een eigen stem kregen, in dit laatste deel lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Wie zal er zegevieren?
Mijn leeservaring
Ik merk dat ik deze recensie moeilijk vind om te schrijven in verband met spoilers... er gebeurt namelijk een hoop! De wereld kennen we inmiddels, we weten een stuk geschiedenis. Er was genoeg actie, maar de er was meer dialoog en intern geworstel dan ik had verwacht. Maar dat was helemaal niet erg! Er was ruimte voor liefde (broeder-, partner- en zelfliefde). En mysterie. Hoe zat het nou écht in elkaar? Wie was de echte "slechterik" Maar voor mijn idee werden de meeste pagina's gevuld met de dilemma's waar ze in zitten. De gevolgen van hun acties in boek één en twee. Elk personage staat voor een keus. Alle vier worstelen ze hier mee. En zoals jullie weten hou ik van persoonlijke ontwikkeling, dus daar had ik helemáál geen problemen mee!
Grey
Grey heeft moeite met zijn nieuwe positie. Hij heeft nooit iets over politiek geleerd?! Hij heeft wel wat dingen van Rhen opgevangen, maar niet genoeg. Hij worstelt met zijn nieuwe verantwoordelijkheid. Hij wil vrede brengen, zijn volk en dat van Lia Mara beschermen en verenigen. Maar Lia Mara's volk vertrouwt hem totáál niet. Want hij beoefent de magie.. hoe kan hij hun vertrouwen winnen en bewijzen dat hij geen kwade bedoelingen heeft? Elke dag wenst hij dat hij weer op het veld zou staan... want met een zwaard in de hand doet politiek er niet meer toe. Alleen wie de meeste skillz heeft.
Lia Mara
In het vorige boek kwam ze al wat sterker in haar schoenen te staan, en dat is een trend die doorzet. En dat is nodig ook! Haar zus, adviseurs en volk trekken haar beslissingen gigantisch in twijfel. Zelf worstelt ze ook met haar keuzes. Ze wil niet leiden zoals haar moeder het deed, maar ze wil ook niet zwak lijken. Ze is opgevoed met het idee dat een koningin geen koning nodig heeft om te leiden. Maar door haar relatie met Grey kan ze hun volken herenigen, de naderende oorlog stoppen voor hij is begonnen... toch ziet haar volk dat anders.
Harper
Ik hoopte zo ontzettend dat Lia Mara en Harper besties zouden worden. Ik had graag meer van hen samen gezien. Maar helaas, je kan niet alles hebben. Harper zit in tweestrijd. Zij wil geen oorlog. Zij wil geen bloedvergiet. Maar ze wil ook haar partner steunen. Dus wat moet ze nou?! Ze probeert tot Rhen door te dringen, maar hij wil niet luisteren. Ze voelt zich dan ook vreselijk gepasseerd als Rhen de hulp van buitenstaanders inschakelt, hen om advies vraagt. Rhen houdt haar overal buiten, heeft zijn muren opgetrokken. En ze weet niet waarom.
Rhen
En ja, je raadt het al. Ook Rhen zit in de knoop. Misschien nog wel het meest van iedereen. Hij is boos, voelt zich bedrogen, maar bovenal is hij bang. Zo ontzettend bang. En een kat in het nauw maakt rare sprongen. Hij trekt zijn muren op, isoleert zichzelf en behandelt Harper daardoor niet zoals ze verdient. Hij denkt het uit bescherming te doen, en dat is deels waar. Maar hij is ook bang om de waarheid onder ogen te komen. Hij is bang om te worden als zijn vader. Hij is bang om de verkeerde keuzes te maken, om zijn volk teleur te stellen, om Harper weg te zien gaan. En hij is bang voor de heks, Lilith. Bang voor wat zij eventueel zou kunnen doen. De vloek is dan verbroken, maar de dreiging blijft. Zijn trauma plaagt hem elk moment van de dag. Hij wordt paranoïde en laat angst zijn keuzes leiden. Dat kan niet goed aflopen toch?
Ik vraag me af of ik in zijn ogen een mislukkeling zou zijn, en ik vraag me ook af of ik zou willen dat zo'n man me als een succes beschouwde.
Vier perspectieven, twee tot drie plaatsen. Het was veel, maar zo fascinerend. Waar je eerst alleen maar kon raden wat er bij de andere partij gebeurde, kun je het nu gewoon lezen. Je springt heen en weer tussen de twee 'kampen', zo krijg je een redelijk compleet plaatje. Ik had in grote lijnen dan ook vrij snel door hoe het zou aflopen. Maar dat was niet erg. Er waren genoeg dingen die ik niet zag aankomen! Daarnaast zaten er wat kleinere verhaallijnen in. Soms een leuke toevoeging, soms vond ik het afleidend. Maar ik heb zo genoten van dit verhaal. Een waardige afsluiting!
Het einde-einde vond ik wel een beetje jammer. Afgezaagd en hetero-normatief. Dat had ik heel graag anders gezien. Maar de ontknoping was wel heel tof, spannend en goed uitgewerkt.
Conclusie
Met een vlotte schrijfstijl, en scherpe spanningsboog, vloog ik door dit boek heen. Vier perspectieven vereiste behoorlijk wat van mijn concentratie, maar het was zó bevredigend om de verhaallijnen te zien samenkomen! Ik had graag meer van Harper en Lia Mara gezien, en ik zou het einde iets minder hetero-normatief maken. Maar ik ben gek op deze trilogie, gek op de casual disability representatie. Een eed zo duivels was een waardig slot. Anders dan verwacht, maar zo ontzettend tof!!
* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Reactie plaatsen
Reacties