Het verhaal

Het grote vrolijke stotterboek staat vol grappige weetjes en verhalen over stotteren. Waarom is het kunnen uitspreken van de zin ‘Mag ik de hagelslag?’ bijvoorbeeld zo’n wereldwonder? Er zijn interviews met Bekende Stotterende Nederlanders, en antwoorden op de Veel Voorkomende Vragen, oftewel: de V-V-Vragen. Natuurlijk is er ook het Grote Serieuze Stotterhoofdstuk, en een overtuigend pleidooi over hoe stotteren ontzettend vervelend is – maar soms best handig.

Een blijmoedig, ruim geïllustreerd non-fictieboek voor kinderen van groep 6 tot en met groep 8. Voor stotterende kinderen, hun klasgenoten, vrienden en familieleden, maar ook voor iedereen die gewoon van grappen, cartoons, bijzondere weetjes en heldere uitleg houdt.

Mijn leeservaring

Zoals jullie misschien weten, bespreek ik vrijwel nooit non-fictie titels op mijn blog. Maar voor deze titel maakte ik graag een uitzondering. Het is namelijk zo'n belangrijk onderwerp! Mensen hebben zoveel vooroordelen en misopvattingen over stotteren, en kinderen worden er nog veel te vaak mee gepest. Ik hoopte dus dat Jelmer Soes met Het grote vrolijke stotterboek met humor en op een toegankelijke manier duidelijkheid kon scheppen. Ik kan eerlijk zeggen dat dit boek al mijn verwachtingen heeft overtroffen. Wat een top titel!

Voor verschillende breinen

Als je veel informatie aanbiedt, kun je dit droog geven, maar dat landt vaak niet zo goed. Jelmer heeft drie creatieve manieren bedacht om duidelijk uit te leggen hoe stotteren nou werkt/kan werken. En je kan kiezen welke je gaat lezen. Ze zijn namelijk voor verschillende denkers gemaakt. Het ligt er aan hoe jouw brein in elkaar zit welke vergelijking het duidelijkst is voor jou. En dit vond ik zo tof gedaan! Er wordt rekening gehouden met verschillende manieren van denken en de informatie wordt zo toegankelijk mogelijk gemaakt. Het doel is dat mensen meer begrip krijgen, niet om ze te overbluffen met kennis, zoals je soms in  non-fictie titels ziet. Petje af voor Jelmer Soes!!

Daarbij was het ook simpelweg hilarisch door de illustraties van Coen Hamelink. Ik heb alle drie de vergelijkingen gelezen en elke versie spatte van de pagina's met humor, kleur en excentrieke gezichtsuitdrukkingen. Ik moest bij zijn illustraties een beetje denken aan typetjes uit klokhuis afleveringen. Het is misschien zot, maar door de zotheid blijft het wel hangen en heb je daadwerkelijk iets geleerd!

Geef mensen de tijd

Ik vond het heel fijn hoeveel aandacht er werd besteed aan het feit dat mensen die stotteren vaak worden onderbroken, en dat dit meestal niet fijn is. Jij wil als niet-stotterend mens toch ook niet onderbroken worden als je iets probeert te vertellen of vragen? Jelmer heeft zelfs een heel stroomschema gemaakt om je te helpen bepalen of je iemands zin mag afmaken of niet. Dit gebeurde met veel humor, maar had ook zeker een serieuze ondertoon.

Moet stotteren worden 'genezen'?

Ook vond ik het fijn dat er ruimte was voor verschillende gevoelens en stadia van acceptatie. Sommige mensen willen misschien wel helemaal van hun gestotter af, anderen hebben er vrede mee en hebben er mee leren leven. Ook was Jelmer heel duidelijk over het feit dat niet iedereen van zijn stotter afkomt, en dat de wetenschap niet snapt waarom de één wel en de ander niet. Het ligt in ieder geval niet aan jou, dat jij niet hard genoeg je best doet. Het ene lichaam en brein werkt nou eenmaal anders dan de ander. En misschien zou je stotter wel kunnen verbeteren, als je heel heel veel oefent, maar wil jij lekker voetballen op de woensdagmiddag, niet wéér naar de logopedist. En dat is ook helemaal prima!! Het is jouw leven. Je hoeft het niet te 'genezen'. Andere mensen wachten maar, ze hebben maar geduld. Jij komt er wel, ook al stotter je. Die ondertoon vond ik heel prettig. Jelmer is heel eerlijk in Het grote vrolijke stotterboek en ik kan me voorstellen dat het in het begin een beetje pijnlijk kan zijn, als je al zo lang hoopt op een 'genezing', maar daarna ook vooral rust kan geven.

Recht om te stotteren

Er is zelfs een officieel stotterbewijs. Ik heb dit nagezocht, bestaat dit echt? En ja hoor! De besproken dingen komen uit de verklaring van het recht om te stotteren, internationaal bekend als "declaration of the right to stutter". Zo staat er bijvoorbeeld in dat stotteren niet raar of 'fout' is, en dat je mag proberen om iets aan je gestotter te doen, maar dat het niet hoeft. En alleen als je het zelf wil! Niet omdat andere mensen er 'last' van hebben. Deze verklaring is door allerlei belangenorganisaties wereldwijd ondertekend. Ontzettend goed! En heel fijn dat Jelmer deze verklaring in het boek heeft bijgevoegd, want dit is ongelofelijke validatie voor mensen die stotteren. Erkenning dat ze goed zijn zoals ze zijn en het niet hoeven te veranderen als ze dat niet willen of kunnen. Ik ben voor! Lees hier de internationale verklaring! (opent in een nieuw tabblad).

Waarom interviews zo belangrijk zijn

In Het grote vrolijke stotterboek  staan ook allerlei interviews met bekende Nederlanders die stotteren. Ook worden aan het begin mensen uit de geschiedenis laten zien die hoogstwaarschijnlijk stotterden. Waarom is dit zo belangrijk? Kinderen hebben het nodig om mensen te zien die op hen lijken. Dit helpt hen met hun wereldbeeld en biedt perspectief en hoop. Als boeken over de brandweer alleen maar witte mannen laten zien, denkt een Zwart meisje dat zij nooit bij de brandweer zou kunnen. Dit geldt net zo goed voor mensen met een disability en daarmee dus ook mensen en kinderen die stotteren. Door de interviews ontdekken ze hoe deze bekende mensen als kind met hun stotter omgingen, hoe ze er nu als volwassenen instaan en ook verschillende loopbanen waar ze terecht zouden kunnen.

Conclusie

Het grote vrolijke stotterboek zit zo onwijs goed in elkaar. Het belicht verschillende kanten van stotteren, de wetenschappelijke kant, de fysiologie, de emotionele uitwerking en reactie van de maatschappij. Het laat manieren zien waarop je soms minder gaat stotteren maar bovenal is het heel duidelijk: jij bent oké zoals je bent en je hoeft niks aan je gestotter te veranderen als je dat niet wil. Andere mensen wachten maar!

Het boek is ontzettend fleurig door de vrolijke, kleurrijke, excentrieke illustraties van Coen Hamelink. En Jelmer Soes heeft de perfecte balans tussen grapjes en feiten, humor en serieuze gesprekken weten te vinden. Ik kan dit boek van harte aanraden, of je nou stottert, er meer over wil leren, of gewoon houdt van grappige boeken, Het grote vrolijke stotterboek is absoluut genieten; je hebt niet eens door dat je aan het leren bent, zo leuk is het!

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.