Recensie: Brom en de waanzinnige wedstrijd - Susan Wallenburg
Met illustraties van Marijn van der Wateren
Het verhaal
Brom droomt ervan om later autocoureur te worden. Als er op de camping een zeepkistenrace wordt georganiseerd, kan iedereen meedoen! Wie bouwt de mooiste zeepkist en wie zal er winnen?
Mijn leeservaring
Eerder las ik Blink en de schat van rover Rommelbaard, het eerste deel in de AVI-serie Onze RI-RA-RARE zomer. En dat boekje vond ik fantastisch. Blink, de hoofdpersoon in het eerste boek heeft een handicap en kan niet lopen. Zijn rolstoel was echter niet in beeld, daar komt in dit tweede deel verandering in!
Avonturen voor iedereen
Opnieuw heeft Susan Wallenburg een ontzettend grappig, creatief en oplossingsgericht verhaal neergezet. Brom wil dolgraag racen, maar hij is nog geen achttien, dus dat kan niet. Gelukkig plopt er een goed idee in Blink zijn hoofd. Ze gaan met zeepkisten racen! Zo kan iedereen meedoen, inclusief hijzelf. Want bij een zeepkist gebruik je je benen juist niet!
Stomme rolstoel?
De kinderen willen naar de knutselruimte om een poster te maken om de waanzinnige zeepkistenwedstrijd aan te kondigen. Maar het staat er vol met stoelen. Blink kan niet naar binnen met zijn rolstoel. Gelukkig zijn Rijm en Veer bij hem en kunnen zij de stoelen verplaatsen zodat hij wél naar binnen kan. Ook vrolijken ze hem op zodat hij zich niet rot blijft voelen. Als Blink alleen was geweest had hij echter niet naar binnen gekund, en dat is altijd een pijnlijk moment. Als je door de nalatigheid van een ander wordt buitengesloten. Gelukkig is hij dit keer niet alleen en wordt het probleem opgelost.
Dit was een mooi momentje van oplossingen moeten bedenken in een ontoegankelijke wereld.
Als we de ruimte in komen, zegt Blink sip: 'Het staat hier te vol. Stomme rolstoel.'
Ik zie dat hij om wil draaien. Zijn rolstoel is niet stom. Het is stom dat het hier zo vol staat.
Snel tik ik Veer aan. 'Kom, we doen een hele rare stoelendans.' Zwierend en dansend zetten we alles aan de kant.
Blink krijgt de slappe lach en rijdt naar binnen.
Transfer maken
Dit is de eerste keer ooit dat ik in een boek, laat staan een kinderboek, zie dat een transfer wordt beschreven. De grote dag is aangebroken, vandaag gaan de kinderen racen met hun zelfgemaakte zeepkisten. Blink is de chauffeur en moet dus een transfer van zijn rolstoel naar de zeepkist maken.
Ik heb dit boek mogen proeflezen en de auteur uitgelegd hoe een transfer werkt. Ik had totaal niet verwacht dat Susan het in het verhaal zou stoppen, en ook niet dat het door de redactie zou komen. Maar het is daadwerkelijk gepubliceerd en dat maakt me zo ontzettend blij! Dit soort kleine dingen maken het echt en levendig. Herkenbaar en tastbaar voor rolstoelgebruikers. Het zou zo makkelijk zijn om dit stukje over te slaan. Om het verhaal op te pakken als Blink gewoon al in de zeepkist zit. Maar het wordt laten zien. Geen schaamte, geen poespas. Gewoon de realiteit. En dat is top.
Slimme woordkeus
Blink maakt een wheelie in het boek. Maar ja dat woord kennen groep vier kinderen niet. Dus Susan legt het uit als een 'steigerend paard' en dit vond ik ontzettend leuk gevonden! Ook wordt er positieve aandacht geschonken aan zijn rolstoel. De vrienden vinden het steigeren van zijn rolstoel een gave move, en daar ben ik het helemaal mee eens.
Conclusie
Een ontzettend leuk verhaal. Lekker inclusief en vol humor. Brom en de waanzinnige wedstrijd laat weer creatieve manieren zien om samen te kunnen spelen. Inclusie en plezier voorop! Dit zomerse AVI-boek mag wat mij betreft niet ontbreken in de (school)kast.
* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Reactie plaatsen
Reacties