Recensie: Dansen aan zee - Jette Schröder

Met illustraties van ivan & ilia

Het verhaal

In Dansen aan zee gaat Dansschool de Vlinders op kamp aan zee. Ze beleven een spannende logeerpartij in het strandhuisje, bedenken een mooie zeedans, maken kampvuur op het strand en zijn onverwacht bij de opnames van een videoclip. En dan heeft zanger Joeri een goed idee...

 

Mijn leeservaring

Eerder recenseerde ik het boek Lola wil dansen, en ik was ontzettend te spreken over het verhaal! De illustraties van beide rolstoelen hadden alleen wel wat beter gekund. Ik heb contact gehad met de uitgeverij en de illustratoren en er zijn dingen aangepast in dit tweede deel! Ik vind het altijd zo fijn als mensen de tijd nemen om te leren en groeien. In sommige illustraties ontbreekt er een buisje die de zitting met de as-buis verbindt, maar verder zijn de illustraties echt heerlijk.

 

Rolstoelillustraties

Lola's ADL stoel is nog steeds blauw, maar hij is niet meer zo groot en log als voorheen. het is nu echt een ADL stoel in plaats van een duwrolstoel. En ook haar dansrolstoel heeft een flinke upgrade gehad! Zo heeft ze lichtjes in haar wielen ter decoratie, de rugleuning is lager voor meer bewegingsvrijheid en ze heeft nu een derde wieltje aan de achterkant waardoor ze nog gemakkelijker rondjes kan draaien! Supervet! Ook is de stoel nu de juiste breedte waardoor ze lekker stevig zit.


Lola draagt haar zeemeermin kostuum en draait een rondje door op het derde wieltje tussen haar twee achterwielen te leunen.

Lola zit stevig in haar stoel. Er is geen ruimte tussen de zijschotten en haar bovenbenen, zoals het hoort!

Hier ontbreekt een buisje die de zitting met de as-buis verbindt. Maar je ziet wel goed dat de rug lager is dan in het eerste boekje.


Mocht je benieuwd zijn naar de verschillende soorten rolstoelen? Kijk dan eens deze blogpost en het bijgevoegde filmpje van Salami stinkt (opent in een nieuw tabblad).

 

Oplossingen

In deze serie staat inclusie centraal. En dat is heel mooi om te zien. Ook in Dansen aan zee wordt goed laten zien dat je kinderen en mensen niet moet buitensluiten. Als de kinderen horen dat ze op kamp gaan naar de zee is Kim bezorgd. Kan Lola wel mee met haar rolstoel? Want een rolstoel en zand gaan niet zo goed samen. Gelukkig had de dansjuf al overleg gehad met Lola en haar ouders. Lola kan mee! En haar vader gaat ook mee. Mochten ze wel tegen dingen aanlopen, dan kan hij helpen.

 

Soms liepen ze inderdaad tegen dingen aan. En ik was heel blij met die keuze. Het laat de werkelijkheid zien van het leven als gehandicapt persoon. De wereld is niet voor jou ontworpen dus je moet creatief zijn. Het wc-hokje in het huisje was bijvoorbeeld te klein voor Lola om met de rolstoel naar binnen te rijden. Ze kan de rolstoel niet naast de wc-pot zetten om een transfer te maken. Dus moet haar vader haar dat stukje tillen.

En dat is niet erg. (Het beste zou zijn als het huis ingericht was voor rolstoelgebruikers, maar soms is die optie niet beschikbaar. In zulke situaties gaat het om oplossingsgericht denken. Kijken hoe je dingen wél voor elkaar kan krijgen.) Het is oké om hulp te vragen. Samen lukt het wel! En zo kan Lola blijven.

Bij elke activiteit wordt gekeken hoe Lola ook mee kan doen. Zelfstandig of met een stukje hulp. En dat vond ik supergoed gedaan.

 

Express buitensluiten/validisme

Wanneer de kinderen buiten op het terras hun dans aan het oefenen zijn komen ze Joeri tegen, een bekende zanger. Hij is zijn nieuwe videoclip aan het filmen en nodigt de Vlinders uit om ook mee te doen.  Helemaal wauw natuurlijk. Helaas heeft niet iedereen zo'n inclusieve mindset als de kinderen...

 

Dit korte verhaal voor kinderen vanaf 7 jaar liet een heel duidelijk geval van validisme zien. En dat verbaasde en verblijdde mij enorm. Vaak wordt er een beetje omheen gedraaid. Maar dit was heel direct. De filmploeg wilde in het zand filmen, maar daar zou Lola niet mee kunnen doen. Want zoals ik eerder al zei, de rolstoel kan niet goed rijden in het zand. En dat zeiden de kinderen ook. Maar de meneer van de filmploeg zei dat Lola 'maar even moest wachten'. Hij had liever een mooi beeld met de zee op de achtergrond dan dat iedereen mee kon doen. Gelukkig staken de kinderen daar een stokje voor. Ze kwamen gelijk voor Lola op! En daar was ik zo ontzettend blij mee.

Jette Schröder laat duidelijk zien wat er gebeurt als je iemand buitensluit en neemt een duidelijk standpunt in. Kinderen met een handicap zijn net zo belangrijk als kinderen zonder handicap en die sluit je niet buiten! Het esthetische plaatje is niks vergeleken met de gevoelens van een mens. Buitensluiten is nooit oké, ook niet als een volwassene het doet, en daar mag je als kind best tegenin gaan.

Wat er verder in het verhaal gebeurt zal ik niet verklappen, dat mag je zelf lekker lezen. Maar ik ben ontzettend blij met de oplossingen die ook hier worden verzonnen!

 

Lola als zeemeermin

Ook in de verdeling van de rollen en de kostuums is goed nagedacht. Lola mag de zeemeermin spelen in dit zee verhaal. En daar moest ik wel even om lachten. Een beetje on-the-nose misschien, maar op een leuke manier. Doordat ze in een rolstoel zit kon ze wel een prachtige zeemeerminnen-staart aan. Ik hoop alleen wel dat de vinnen stevig zijn, anders zouden ze onder haar kleine wieltjes verdwijnen en zou ze zichzelf lanceren. Maar ze lijken stevig en geven zelfs een duidelijke schaduw in de illustraties. Echt ontzettend leuk gedaan, en goed bedacht.

 

Conclusie

Een verhaal over dansen, plezier, vriendschap en inclusie. Over het oplossingsgericht denken als dingen niet vanzelfsprekend zijn. Over elkaar niet buitensluiten. Over samen doen wat je leuk vindt. Ontzettend goed geschreven, perfect voor de doelgroep en prachtig geïllustreerd door ivan en ilia. Ik kan niet wachten op het volgende deel in deze heerlijke serie!

 

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.