Het verhaal

JULIAN

Als ik midden op straat zou struikelen, zou Dahlia Muñoz me niet overeind helpen. Sterker nog, ze zou me laten liggen, en met een glimlach over me heen stappen. Dus wanneer Dahlia weer terugkeert naar Lake Wisteria, doe ik mijn best haar te ontlopen.

Totdat mijn bemoeizuchtige moeder me schaakmat zet. Ze komt met een creatief plan waarmee ik Dahlia een zetje in de goede richting kan geven, wat er hopelijk voor zorgt dat ze de stad snel weer zal verlaten. In dat plan zag ik één klein dingetje over het hoofd: wat gebeurt er als ik eigenlijk wil dat ze blijft?

DAHLIA

Julian Lopez is al bijna mijn hele leven mijn rivaal, en de aartsvijand van mijn familie. Als ik na mijn verbroken verloving terugkom naar Lake Wisteria, zit ik er niet op te wachten om hem tegen het lijf te moeten lopen.

Maar dan doet die hatelijke rijkaard me een onweerstaanbaar aanbod. Als we samen een historisch pand renoveren kunnen we onze winst verdrievoudigen. We sluiten een tijdelijke wapenstilstand, maar dat is lastiger dan gedacht na al die jaren van ontkende aantrekkingskracht en tegenstrijdige gevoelens. Verliefd op elkaar worden was géén onderdeel van ons plan.

Mijn leeservaring

Ik dacht een hekel te hebben aan Miljardair-Romance. Maar blijkbaar niet als Lauren Asher het schrijft. Wat zijn de personages levendig en haar schrijfstijl prettig. Ik heb tegen mijn verwachting in echt onwijs genoten! Ik las dit boek omdat ik benieuwd was naar de disability representatie. In de content warning werd gesproken over depressie, angsten en onvruchtbaarheid. Ik hoopte op een gevoelig verhaal met hart en humor en dat is precies wat ik heb gekregen.

Moeilijke omstandigheden

Dahlia is gedumpt door haar verloofde. Ze hadden samen een verbouw/design tv-programma en in het laatste seizoen liep het al niet lekker tussen de twee. Recent heeft ze het moeilijke nieuws gekregen dat ze 'geen kinderen zou kunnen krijgen', haar verloofde ging daar absoluut niet lekker mee om. En dan komt alle slechte publiciteit er nog bovenop. Dahlia wordt namelijk belabberd neergezet in de edits.  

Nu haar verloving is afgebroken en ze wat afstand heeft, ziet ze in hoe ongezond haar relatie al lange tijd was. Ze is uitgeput, overweldigd en raakt depressief. Hoe die depressie werd getoond vond ik top.

Depressie en een angststoornis

Dahlia heeft sinds haar kindertijd al paniekaanvallen als gevolg van haar klinisch gediagnosticeerde angststoornis. Dit komt op meerdere plekken terug in het verhaal en ik vond het goed uitgewerkt. Ik was blij te lezen dat Dahlia een therapeut heeft waar ze regelmatig (virtueel) mee afspreekt. Ook slikt ze sinds kort antidepressiva en krijgt ze huiswerk mee zoals 'ga deze week tenminste één keer je huis uit'. Ook de families doen hard hun best om Dahlia erdoor te slepen. Maar op een begripvolle, liefdevolle manier.

Julians moeder is ook meerdere malen klinisch depressief geweest. En zijn moeder is de beste vriendin van Dahlia's moeder. Beide families zijn ontzettend close, dus ze weten allemaal dat een depressie niet zomaar iets is. Ze maken zich zorgen maar pushen Dahlia niet. Zeggen niet dat ze 'gewoon iets leuks moet doen'. Ze hebben begrip voor haar, geven haar de ruimte zonder haar te laten verdrinken. Ik vond het echt ontzettend goed neergezet. Door Love redesigned merkte ik pas hoe vaak er toch een stukje ongeduld of judgement in boeken met depressie representatie zit.

Ongewenst kinderloos

Het enige wat ik minder vond aan Love redesigned was het gebrek aan nuance met betrekking tot de zogenaamde 'onvruchtbaarheid'. Eerder in het boek werd gezegd dat Dahlia geen kinderen zou kunnen krijgen. Maar de situatie blijkt later toch een beetje anders te liggen. Dahlia kan wel zwanger raken. Ze draagt alleen bepaalde genen waardoor het kindje blijkbaar niet lang of met slechte levenskwaliteit zou leven. Daarom maakt ze de beslissing om geen biologische kinderen te krijgen.

Er werd erg weinig over gezegd en ik had hier graag wat meer nuance en informatie gezien. Want het is niet duidelijk waar het nu precies om gaat. Sommige mensen raken op deze manier in paniek als ze horen dat er een grote kans bestaat dat de baby downsyndroom heeft. Maar het kan ook om een levensbedreigend iets gaan waardoor de kans op overlijden binnen een week extreem groot is. Doordat er zo weinig informatie werd gegeven gaf het me een ongemakkelijk gevoel en gingen mijn gedachten al snel naar eugenetica en validisme.

Het is een complex onderwerp, misschien is daarom de bewuste keuze gemaakt om het vaag te houden. Maar bij infertility denk ik aan niet of moeilijk zwanger kunnen raken. Niet dat je actief beslist om geen biologische kinderen te krijgen omdat je bepaalde genen kan doorgeven... Daarom heb ik het in deze bespreking over ongewenste kinderloosheid en niet over onvruchtbaarheid.

Eugenetica

Eugenetica is de praktijk waarbij je door middel van onderzoek en acties de genenpool van een bepaalde groep wil verbeteren en veranderen. Het is bewust bepaalde genen niet willen doorgeven (ook wel bekend als rasverbetering). Dit gebeurt met het doorfokken van dieren maar het is ook iets wat bij mensen speelt. Vooral bij mensen van kleur en mensen met een handicap. Dit gebeurt in verschillende vormen. Zo worden verstandelijk gehandicapten die in een instelling wonen, vaak onvrijwillig en zonder toestemming gesteriliseerd. Zwangeren kiezen er vaak voor om de zwangerschap af te breken als ze horen dat de baby een handicap heeft. Dit kan bijvoorbeeld gaan om een chromosoomafwijking zoals Syndroom van Down of als iemand een onvolgroeide hand of arm heeft.

Eugenetica en validisme gaan hand in hand en er is een extreem pijnlijke geschiedenis. Niet alleen in Nazi-Duitsland, maar ook algemeen. En het is niet alleen iets van vroeger, deze dingen spelen nog steeds. Voor meer informatie raad ik je het boek Handicap: Een bevrijding van Anaïs van Ertvelde aan. Ze stelt de moeilijke vragen en spreekt o.a. de feministische beweging aan op hun validisme. Handicap zet je echt aan het denken!

Ongezonde relaties

De hele reden dat Dahlia er achter kwam dat ze bepaalde genen draagt is omdat ze van haar ex en zijn familie een genetische screening moest laten doen voordat ze zouden kunnen trouwen. Een belachelijke eis. Een eis waar de eugenetica van af druipt. Ze zou geen 'zwakheden' mogen doorgeven aan het nageslacht. Omdat ze wel bepaalde genen met zich meedraagt is de verloving afgebroken. Wat een rotstreek van haar ex (en zijn familie net zo goed!)

Julian daarentegen was ontzettend lief en begripvol. Hij steunde haar en haar beslissing om geen biologische kinderen te krijgen en zei dat een familie meer is dan bloed. Dat je geen kinderen hoeft te hebben om een familie te vormen. En als je toch kinderen wil, er ontzettend veel op een veilig en warm thuis zitten te wachten; dat adoptie een prachtige optie is. 

Daarbij was Julian iemand die Dahlia prikkelde en respecteerde. Haar uitdaagde om het beste uit haarzelf te halen. Terwijl haar ex en zijn familie juist wilden dat ze zich aan hen aanpaste. Door de jaren heen hebben ze steeds meer afkeurende opmerkingen gemaakt en haar steeds verder afgezonderd en geïsoleerd. Ik ben zo blij dat Dahlia een goede familie heeft die haar kon opvangen. Veel mensen die uit zo'n toxic relatie komen hebben geen vangnet. Ik vond het mooi hoe ongezonde familie- en relatiedynamieken werden getoond en duidelijk werden afgekeurd. En niet alleen afgekeurd, er werd laten zien dat het ook heel anders kan.

Conclusie

Love redesigned is de eerste Miljardair romance die ik oprecht ontzettend leuk vond. De personages waren levendig, hadden duidelijke karakters en de schrijfstijl vond ik heel prettig. Ook de vertaling las heerlijk weg. 

Ik had graag wat meer nuance gezien op het gebied van ongewenste kinderloosheid maar de depressie en angststoornis representatie vond ik heel goed neergezet. Ook de verschillen tussen een gezonde en een toxic romantische- en familierelaties werden duidelijk laten zien. Als je houdt van humor en hart dan is dit absoluut het boek voor jou!

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.