Recensie: Alle wegen leiden naar Rome (en naar jou) - Vivian van Leeuwen
Beschikbaar als e-book en luisterboek
Dit programma wordt mede mogelijk gemaakt door Helena het hoortoestel
Vivian had mij een tijdje gelden benaderd of ik dit boek zou willen lezen, en tegen own-voices disability rep van eigen bodem zeg ik geen nee!! Gelukkig kon ik de e-pub gewoon op mijn laptop lezen, want ik heb geen e-reader...
Het verhaal
Een zomerse, sfeervolle slow-burn over jezelf vinden, je dromen volgen en de sprong wagen – in Rome, de stad van de liefde.
Carlijn heeft haar hele leven alles volgens de regels en binnen de lijntjes gedaan. Als kind wist ze al hoe ze de rest van haar leven wilde uitstippelen en daar is ze nooit van afgeweken… Totdat ze op een cruciaal moment een enorme paniekaanval krijgt en het roer omgooit. Ze boekt een ticket naar Rome om uit te zoeken wat ze dan wél wil. Als ze op haar eerste dag in de stad Luca tegenkomt, een Instagram-fotograaf die aanbiedt haar gids te zijn, vindt ze dat helemaal niet gek klinken: als je dan toch in Rome bent, dan kun je het maar beter goed doen… en veel beter dan een knappe, spontane Romein wordt het niet, toch? Waar Carlijn alleen niet op had gerekend, is dat ze meer tijd met elkaar doorbrengen dan verwacht. En dat ze voor meer dan alleen de charme van de stad zou kunnen vallen…
Mijn leeservaring
Ik hou wel van een zoetsappig verhaal, een lekkere dosis feelgood. En dit verhaal heeft me niet teleurgesteld. Ik ben omver geblazen door het oog voor detail en de heerlijk vlotte schrijfstijl. Ik vloog door het verhaal. Het mag dan wel een slow-burn zijn, het boek op zich was niet traag. Al vrij snel merk je dat er Carlijn iets dwars zit. En langzaamaan ontdek je wat er is gebeurd en hoe ze het gaat oplossen. Ze maakt veel persoonlijke groei door en dat vond ik heel fijn. Zoetsappig is nog leuker met een dosis realiteit en groei (vind ik dan, hè).
Ik heb nooit de behoefte gehad om te reizen, en die Europese steden met hun smalle weggetjes en schuine straten zijn niet bepaald rolstoeltoegankelijk. Maar ik vond het heerlijk om via dit boek door Rome te dolen. Het echte Rome te zien, niet wéér de toeristische trekpleisters. Het voelde levensecht allemaal! En het gezelschap was ook niet verkeerd natuurlijk...
Passie
Als ik iets aantrekkelijk vind dan zijn het wel mensen die gepassioneerd zijn. Ook al kan het onderwerp me niet schelen, het is mooi om te zien als iemand helemaal opleeft als die het ergens over heeft. Om de passie er vanaf te zien spatten. En dat gevoel kreeg ik bij Luca. Hij is zo verliefd op de stad, op de verborgen verhalen en mogelijkheden. Op de mensen die er komen en de verhalen die zij bij zich dragen. Ik vond het heel knap gedaan van Vivian, om zo'n vibrant personage, zo treffend te schrijven. Het is een dun boek, maar toch had ik een goed beeld van Luca, hij spatte van de pagina's.
Zou er nog veel meer te ontdekken zijn? Tuurlijk, dat is altijd zo, maar het was niet nodig voor het verhaal en zou de boel juist verzwakken. Dus ik denk dat hierin wijze keuzes zijn gemaakt.
Doofheid
Carlijn is doof en draagt een hoortoestel. Een knalroze met zebraprint. Yaaahs love that. Geen saaie beige, maar lekker vrolijk. Laat duidelijk zien dat ze zich niet schaamt en dat is ook fijn! Niet dat er iets mis is met een beige hoortoestel trouwens, ik vind het gewoon leuk om iemand te zien die trots is op haar hulpmiddel en voor een niet-standaard uitvoering heeft gekozen. Daarnaast heeft ze het een naam gegeven. Helena het hoortoestel. Haha, echt heerlijk.
‘Jullie zijn niet echt bang dat me iets overkomt, toch? Ik ben een grote meid.’ Lara trekt een gezicht voor ze antwoordt. ‘Tuurlijk. Maar je bent wel doof.’ Ik slaak een geërgerde zucht en rol met mijn ogen, zoals altijd als iemand suggereert dat ik iets niet kan doordat ik doof ben. ‘Wat heeft dat ermee te maken? Het is niet alsof ik daarom niet alleen over straat kan. En ik heb Helena toch.’
Haar familie is wel wat bezorgd, een dove meid alleen op pad, naar een stad waar ze nog nooit is geweest. Maar ik vond het zo fijn om een zelfstandige vrouw te zien. En dat ze ook zo werd neergezet. Ze had Luca niet nodig, ze had zich prima in haar eentje kunnen redden. Maar het was wel gezellig dat hij er was, haha. Carlijn kan haar eigen boontjes doppen, ja het is soms lastig dat ze doof is, maar ze is er niet minder om.
Conclusie
Ik ben heel blij met deze casual disability rep, geen groot onderwerp maar gewoon een onderdeel van wie ze is. Een zelfstandige dame met grootse dromen, een verlangen naar structuur (denkt ze) en een hart dat op reis wil. En ze is doof. Dit soort representatie wil ik meer wil zien!! Disability rep heeft een plek in feelgood, en ik hoop dat er steeds meer bij gaat komen!
Ik heb genoten van de vlotte schrijfstijl, het oog voor detail en de menselijke touch. Rome is prachtig, vooral vanuit de ogen van Vivian van Leeuwen. Ik kan niet wachten om meer van haar te lezen!!
* Van dit e-book heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Reactie plaatsen
Reacties