Recensie: In het zadel - Lyla Sage
Vertaald door Iris Veldkamp
Het verhaal
Na het stuklopen van haar huwelijk, heeft Ada zich vanaf het dieptepunt omhoog geklauterd. Nu is de enige persoon die ze vertrouwt zichzelf, en dat heeft haar verder gebracht dan ooit tevoren. Ze heeft haar eigen bedrijf als binnenhuisarchitect en een van de grootste ranches in Wyoming heeft haar ingehuurd voor het belangrijkste project van haar carrière. Eenmaal in Meadowlark gaat Ada naar een bar waar ze de ogen van een knappe cowboy niet van zich af kan schudden. Hij geeft haar een duizelingwekkende kus en ze vindt het bijna jammer dat ze hem nooit meer zal zien...
Weston Ryder kan zijn geluk niet op als blijkt dat de vrouw uit de bar de binnenhuisarchitect is voor zijn droomproject op de ranch van zijn familie. Hij heeft het gevoel dat hij de jackpot heeft gewonnen. Jammer alleen dat ze buiten haar werk helemaal niets met hem te maken wil hebben. Ada is ervan overtuigd dat de aantrekkingskracht die ze voelt voor Wes zal verdwijnen, maar Wes blijft aan haar denken. Terwijl de muren op Rebel Blue geslecht worden, blijven die van Ada onwankelbaar.
Kunnen ze dit project doorkomen zonder toe te geven? Of zetten ze allebei hun dromen op het spel voor een kans op liefde?
Mijn leeservaring
Eerder las ik het eerste deel in de Rebel Blue serie en ik werd helemaal verliefd op de omgeving en de lieve familie. Mijn recensie kun je hier lezen. Dit tweede deel gaat over Emmy's middelste broer, Wes. Hij heeft sinds vijf jaar de diagnose klinische depressie (Major Depresive Disorder) en dat verklaart waarom hij in zulke onwijs donkere gaten kan vallen. Het verhaal bevat geen depressieve periode, dus als je dat moeilijk vindt om over te lezen, wees gerust. Maar het komt wel ter sprake en Wes deelt ook met de lezer hoe veel het hem bij tijden bezig houdt.
Depressie
Sinds zijn diagnose heeft Wes nieuwe rituelen en gewoontes opgepakt om te helpen met zijn depressie. Een combinatie van medicijnen, therapie en voldoende lichamelijke activiteit helpen om zijn brein lief voor hem te laten zijn. Of op zijn minst minder vijandig. Gelukkig is er op een ranch altijd genoeg te doen dus met die lichamelijke activiteit zit het wel goed. Ook heeft hij leren leven met het feit dat zijn brein nou eenmaal op deze manier in elkaar zit. En dat helpt. Toch voelt het soms alsof zijn hoofd niet van hem is. Een statement waar veel lezers zich waarschijnlijk wel in zullen herkennen.
Logisch gezien had ik depressie bij de hoorns gevat. Maar depressie was geen logische ziekte. Het was een onverwacht koufront midden in juli. Het was onmogelijk te voorspellen, wat betekende dat ik een groot deel van de tijd bezig was met piekeren over wanneer het zou toeslaan. Niet of, maar wanneer ik in een donker gat zou wegzinken en mijn weg eruit zou moeten klauwen. Zelfs als ik gelukkig was, dacht ik aan wanner ik dat niet meer zou zijn. Eerlijk gezegd was het uitputtend. Het nam zo veel van mijn gedachten in beslag, ook al zag ik in dat ik er niet veel aan kon doen.
Maar een van de dingen die hem heel erg helpt is tekenen. Het brengt zijn brein tot rust en geeft hem een creatieve uitlaatklep. Toch laat hij zijn tekeningen niet zomaar aan iedereen zien.
Onzekerheid
Ik vond Ada best een onzeker personage, maar gelukkig niet op een manier dat het me irriteerde. Ze is onwijs creatief en kan van alles maken. Ze bruist, maar op een hele andere manier dan dat Emmy en Teddy bruisen. Ze is bang om (te veel) ruimte in te nemen en vindt het moeilijk om nieuwe vriendschappen te sluiten. Want wat nou als de nieuwe mensen na een paar keer toch het idee of gevoel krijgen dat Ada te veel is. Dat hun eerste indruk niet overeen kwam met hoe ze eigenlijk is. Maar dan heeft ze de mensen op Meadowlark nog niet ontmoet. Een hechte familie, bloed en gekozen. En ze nemen Ada er zo in op. Het was mooi om te zien dat ze Ada zo meenamen en haar lieten voelen dat ze welkom en gewenst is! Helemaal nadat ze door haar ex-man zo slecht is behandelt tijdens hun huwelijk.
Bewijsdrang
Wes heeft een ongelofelijke bewijsdrang. Hij kijkt behoorlijk op tegen zijn broer en vader, die de ranch runnen. Wes wil dolgraag bewijzen dat hij ook grote verantwoordelijkheid kan dragen. Maar hij wil het wel zelf doen, op zijn manier. Het opknappen van het oude huis is dan ook echt zijn kindje. Samen met Ada maakt hij eer een prachtige verwelkomende plek van. En gaandeweg ontdekt hij dat de liefde en waardering en respect van zijn familie niet gekoppeld zijn aan zijn bijdrage en productiviteit. Een les die we allemaal wel eens mogen horen. In gezonde relaties worden we gewaardeerd en geliefd zonder dat dit afhangt van onze productiviteit. Maar kapitalisme heeft ons gehersenspoeld waardoor we deze herinnering daadwerkelijk nodig hebben en het niet altijd vanzelfsprekend lijkt.
Wes en Ada
Ik ben normaal niet zo´n fan van een hitsige eerste ontmoeting en oeps nu moeten we samenwerken want blijkbaar ben jij mijn baas en dat wist ik niet. Maar in In het zadel werkte het. Door hoe Wes en Ada als individuen functioneren zorgde het voor een heerlijke spanning en getouwtrek zonder dat dit me irriteerde of te hitsig voelde. Ze groeien daadwerkelijk langzaam naar elkaar toe en leren elkaar langzaamaan kennen, precies zoals ik het graag zie. Ze zetten hun seksuele frustratie opzij en stellen zich open voor de persoon, niet het lichaam, dat vind ik altijd mooi om te zien. Maar er zit ook genoeg spice in later in het verhaal, dus hou jij daar meer van, geen zorgen!
Conclusie
Een fijne cowboy romance tussen twee gelaagde personages die een bijzondere band smeden. Openstellen is vooral voor Ada moeilijk, des te mooier is het om te zien als Ada en Wes elkaar vertrouwen en dingen met elkaar delen; zoals Wes zijn depressie en Ada haar verschrikkelijke huwelijk. Lyla Sage heeft een fijne stem en ik kijk er naar uit om de volgende delen uit de Rebel Blue serie ook te lezen, om terug te keren naar Meadowlark. Gelukkig laat April books deze ook vertalen. Hoe dan ook een aanrader als je van lieverds met emotionele bagage houdt!
Reactie plaatsen
Reacties